Προβολή άρθρων κατά ημερομηνία: Δευτέρα, 05 Ιανουαρίου 2015
Write on Δευτέρα, 05 Ιανουαρίου 2015 Κατηγορία ΣΤΗΝ ΑΝΑΦΟΡΑ
Γράφει ο Νίκος Λυγερός

Η ΑΟΖ δεν είναι μόνο μία οικονομική έννοια με την απλοϊκή προσέγγιση του θέματος. Δεν πρόκειται για μια λεπτομέρεια που χρησιμοποιούμε στον λόγο μας δίχως να σκεφτούμε τις επιπτώσεις για την πατρίδα μας. Η Κύπρος αποδεικνύει με τις θέσεις της και τις πράξεις ότι η ΑΟΖ είναι ένα εργαλείο απελευθέρωσης που ανήκει στην υψηλή στρατηγική. Το ίδιο ισχύει και για την Ελλάδα. Η ΑΟΖ είναι μία στρατηγική λύση σε οικονομικά προβλήματα αλλά όχι μόνο.

Το πιο σπουδαίο είναι ότι η ΑΟΖ μας προσφέρει ανθεκτικότητα στην πατρίδα μας. Το να έχεις τη δεύτερη μεγαλύτερη ΑΟΖ της Μεσογείου, δεν είναι χωρίς σημασία και για τους συμμάχους και για τους εχθρούς. Διότι αυτό σημαίνει ότι έχεις μια γεωστρατηγική θέση και πρέπει να σε υπολογίσουν μ' έναν ή άλλον τρόπο. Η ΑΟΖ δεν δίνει μόνο μια θαλάσσια επιφάνεια στην Ελλάδα, αλλά μια θαλασσοστρατηγική εμβέλεια που δεν είχε ποτέ στην ιστορία της. Κι όσοι δεν το έχουν καταλάβει λόγω μίζερης νοημοσύνης και έλλειψης τόλμης, δεν μας απασχολούν γιατί είναι ανίκανοι να γράψουν ιστορία. Η ΑΟΖ λόγω της εμβέλειάς της ακριβώς δεν αφήνει περιθώριο σε μίζερες προσεγγίσεις. Είναι κυριαρχικό δικαίωμα και είναι δικαίωμα που πρέπει να διεκδικήσουμε και μάλιστα επί του πρακτέου δίχως να περιμένουμε κανέναν.

Σε αυτό το πλαίσιο είμαστε πολύ ξεκάθαροι και δεν μας αφορούν οι κομματικές προσεγγίσεις ως ελληνικός λαός. Η ΑΟΖ είναι εκ φύσης υπερκομματική. Κατά συνέπεια βουλευτές και υποψήφιοι βουλευτές που δεν έχουν βάλει στο πρόγραμμά τους ότι πρόκειται να παλέψουν για την ελληνική ΑΟΖ, πραγματικά δεν τους έχουμε ανάγκη. Διότι είναι σαν να μην θέλουν να συμμετάσχουν στο μέλλον της πατρίδας μας, άρα δεν έχει νόημα να γεμίζουν το κοινοβούλιο με το κενό τους. Ας μάθουν πρώτα για την ελληνική ΑΟΖ κι αν γίνουν μαχητές της, θα είμαστε μαζί τους.

*Ο Νίκος Λυγερός είναι Έλληνας μαθηματικός, συγγραφέας, ποιητής, ζωγράφος, σκηνοθέτης, ασχολείται με τη μουσική, την κοινωνιολογία, την οικονομία, την αρχαιολογία, το μάνατζμεντ και τη στρατηγική. Είναι ειδικός σύμβουλος στη Σχολή Εθνικής Άμυνας, τη Σχολή Πολεμικής Αεροπορίας, την Αστυνομική Ακαδημία, τη Σχολή Εθνικής Ασφάλειας, τη Σχολή Στρατολογικού. Είναι επίσης διερμηνέας-μεταφραστής στα Γαλλικά δικαστήρια.

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter

Write on Δευτέρα, 05 Ιανουαρίου 2015 Κατηγορία ΣΩΜΑΤΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ
Γράφει ο Σεραφείμ Μιχιώτης

Ο διατελέσας επί μία πενταετία (1999-2004) Διοικητής της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών Πρέσβυς ε.τ. κ. Παύλος Αποστολίδης, μπορεί να διεκδικήσει το έπαθλο του πρώτου διατελέσαντος Διοικητή ΕΥΠ που ωμίλησε δημοσίως για τα πεπραγμένα του από την άκρως ευαίσθητη αυτή θέση, με σημερινή τουβσυνέντευξη από την «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», σε συνέχεια βεβαίως του σχετικού του βιβλίου που εξέδωσε.

Αν και δεν πιστεύω να θεωρεί ο κ. πρέσβυς ε.τ., ότι η ΕΥΠ ελειτούργησε αποτελεσματικώς μόνον επί των ημερών του ως διοικητή, συνεπώς ούτε πριν αναλάβει ως Διοικητής, ούτε όταν αφυπηρέτησε, σταμάτησε να λειτουργεί, προδήλως, πάντως, θεωρεί δεδομένο ότι «ο διπλωμάτης (μόνον;) μπορεί να εκτιμήσει πιο σφαιρικά το σύνολο των πληροφοριών».

Ερωτώμενος από τον δημοσιογράφο Αθανάσιο Έλλις, αν ωφέλησε η ανάληψη της ηγεσίας της ΕΥΠ από διπλωμάτες, απαντά επί λέξει: «Νομίζω ότι ταιριάζει να είναι αρχηγός της ΕΥΠ ένας διπλωμάτης, διότι το μισό της δράσης της υπηρεσίας αφορά στο εξωτερικό. Οι στρατιωτικοί που στο παρελθόν βρίσκονταν σε αυτή τη θέση κάλυπταν κυρίως τον στρατιωτικό τομέα, αλλά δεν ενδιαφέρει μόνον αυτό τη χώρα. Ο διπλωμάτης μπορεί να εκτιμήσει πιο σφαιρικά το σύνολο των πληροφοριών»(...)

Εν συνεχεία δε, στην αμέσως επόμενη ερώτηση, για τους στόχους και τη σημαντικότερη στιγμή της θητείας του στην ΕΥΠ, απαντά: «Έδωσα έμφαση στο εσωτερικό, κυρίως στην τρομοκρατία και την 17Ν. Χρειάστηκε να αφήσω στην άκρη το εξωτερικό και να ασχοληθώ με την ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων. Η εξάρθρωση της 17Ν ήταν η κορυφαία προτεραιότητα διότι συνειδητοποιούσαμε με τρόμο τους κινδύνους, αν δεν τα καταφέρναμε. Δεν θα μπορούσαμε να διοργανώσουμε ασφαλείς Αγώνες. Νομίζω τα πήγαμε καλά. Σε σύγκριση με την Αστυνομία, η δική μας πληροφόρηση απεδείχθη πολύ καλύτερη... Για το κομμάτι της τρομοκρατίας δεν μπορώ να πω το ίδιο. Μία υπηρεσία πληροφοριών πρέπει να βασίζεται στα αρχεία της. Αλλά στη δική μας περίπτωση, είτε δεν υπήρχαν, είτε αυτά ήταν διάσπαρτα. Έτσι ήταν δύσκολο να λειτουργήσαμε αποτελεσματικά» (...)

Ευτυχώς για τον πρώην Διοικητή ΕΥΠ και ατυχώς για τους αμέσως προκατόχους του Πτέραρχο Χαράλαμπο Σταυρακάκη και Ναύαρχο Λεωνίδα Βασιλικόπουλο, είναι αδύνατο να υπάρξει αντίκρουση, επί όσων υποστηρίζει ο κ. Παύλος Αποστολίδης.
Και τούτο διότι και ο Πτέραρχος Σταυρακάκης, όσο και ο Ναύαρχος Βασιλικόπουλος, έχουν φύγει από τη ζωή-ο πρώτος το 2007 και δεύτερος τον περασμένο χρόνο-συνεπώς ο συνεντευξιαζόμενος, από την «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», μπορεί να έχει την απόλυτη βεβαιότητα, ότι δεν μπορούν να αντικρουσθούν, όσα με τόση ευκολία «καταθέτει». Θα έλεγα, ότι την ίδια περίπου βεβαιότητα θα είχε, όμως, ακόμη και αν ήσαν εν ζωή οι δύο εξαίρετοι στρατιωτικοί, καθώς ΠΟΤΕ δεν διενοήθησαν να ομιλήσουν δημοσίως και να κοινολογήσουν τα πεπραγμένα των δικών τους διοικήσεων, η απαξίωση των οποίων, ως διοικητών, ως και των πεπραγμένων τους, θα πρέπει, στοιχειωδώς έστω, να τεκμαίρεται.

Ο κ. Παύλος Αποστολίδης, υπήρξε όντως τυχερός Διοικητής ΕΥΠ και συνεπώς ομιλεί και εκ του ασφαλούς: Κατά την πενταετή του θητεία, δεν του «έκατσαν» κρίσεις,όπως αυτές των Ιμίων και της υπόθεσης Οτσαλάν, στις οποίες ο Ναύαρχος Βασιλικόπουλος και ο Πτέραρχος Σταυρακάκης αντιστοίχως, εκλήθησαν να προσφέρουν υπηρεσίες και βεβαίως το έπραξαν, από τον τομέα ευθύνης που τους αναλογούσε.

Λέγει και πολλά άλλα στη συνέντευξή του ο πρώην Διοικητής ΕΥΠ: Για τις διεθνείς συνεργασίες της ΕΥΠ, πλήρως αναγκαίες βεβαίως σε αμοιβαίως λειτουργούσα κατεύθυνση, τα «διμερή προβλήματα»(δηλαδή, ποια πέραν αυτού της υφαλοκρηπίδος;) μεταξύ Ελλάδος-Τουρκίας, την τρέχουσα πολιτική κατάσταση στην όμορη χώρα μας εξ Ανατολών, το κίνδυνο από τζιχανιστές κ.ο.κ.

Προφανώς είναι απολύτως χρήσιμη η διπλωματική του εμπειρία, αλλά είναι εξ ίσου προφανές, ότι η ΕΥΠ προϋπήρχε αυτού και συνεχίζει να υπάρχει, συνεπώς δεν μπορεί να απομονώνεται μία χρονική περίοδος-αυτή της δικής του διοικήσεως-και να εξάγονται εξ αυτής γενικευμένα συμπεράσματα.

Είναι βέβαιο, ότι εάν ζούσαν σήμερα και έμπαιναν στον πειρασμό να αντικρούσουν τον κ. Παύλο Αποστολίδη, τόσο ο Ναύαρχος Βασιλικόπουλος, όσο και ο Πτέραρχος Σταυρακάκης, θα είχαν πολλά να του πουν, αν και αυτό θα ήταν εξαιρετικώς απίθανο, διότι ετίμησαν πλήρως αυτό που απαιτεί η προμετωπίδα της ΕΥΠ «λόγων απορρήτων εκφοράν μη ποίου».

Ήταν πάντως επί ημερών του Ναυάρχου Βασιλικόπουλου, ως Διοικητή ΕΥΠ, όταν θεσπίσθηκε να φυλάσσονται επί πενταετία τα αποδεικτικά χρήσεως των μυστικών δαπανών της Υπηρεσίας. Έτσι για την Ιστορία!

Και ήταν επί των ημερών του πρέσβεως ε.τ. κ. Παύλου Αποστολίδη, που η ΕΥΠ ανέστειλε τις δραστηριότητες συλλογής πληροφοριών από το εξωτερικό επί θεμάτων εθνικού ενδιαφέροντος, σε όλο το φάσμα,όπως ο ίδιος βεβαιώνει. Συνεπώς δεν φαίνεται υπήρχε η "αμοιβαιότητα" στις διεθνείς συνεργασίες της ΕΥΠ, στις οποίες αναφέρεται στη συνέντευξή του.

΄Αραγε ο πρέσβυς κ. Γ. Κοραντής, ο οποίος τον διεδέχθη συμφωνεί έστω και κατ' ελάχιστον με τα λεγόμενά του...;

Μήπως πρέπει η σχετική φιλολογία να κλείσει ΠΑΡΑΥΤΑ; - ΠΗΓΗ

Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter