To πυροβολικό μάχης είναι το κύριο όπλο παροχής πυρών υποστηρίξεως. Η αποστολή του κατά τον αγώνα συνίσταται στην παροχή συνεχούς και έγκαιρης υποστηρίξεως με πυρά, στις δυνάμεις ελιγμού, για την άμεση καταστροφή και εξουδετέρωση των στόχων εκείνων, οι οποίοι θέτουν σε κίνδυνο την εκπλήρωση της αποστολής τους.
Για την εκπλήρωση της αποστολής του το Πυροβολικό Μάχης:
- Υποστηρίζει τις δυνάμεις ελιγμού, με την παροχή σε αυτές πυρών που είναι συνεχή, έγκαιρα, εγγύς και εύστοχα.
- Παρέχει πυρά εναντίον εχθρικών θέσεων πυροβολικού και πυραύλων εντός των δυνατοτήτων βολής των όπλων του.
- Προσδίδει βάθος στο πεδίο της μάχης, εκμεταλλευόμενο τα σύγχρονα μέσα και μεθόδους συλλογής πληροφοριών στόχων και με την προσβολή με πυρά των εγκαταστάσεων Διοικητικής Μέριμνας, των εφεδρειών, των Σταθμών Διοικήσεως και του συστήματος επικοινωνιών του εχθρού, καθώς και άλλων στόχων που βρίσκονται εντός της ζώνης ενεργείας της υποστηριζόμενης δυνάμεως.
Η αποστολή του Α/Α Πυροβολικού είναι να εξουδετερώσει ή να μειώσει την αποτελεσματικότητα της επίθεσης ή επιτήρησης από εχθρικά αεροσκάφη ή βλήματα μετά την εκτόξευσή τους, έτσι ώστε να υποστηριχθεί η ασφαλής διεξαγωγή των επίγειων πολεμικών επιχειρήσεων.
Η Αγία Βαρβάρα
Η Αγία Βαρβάρα έζησε και μαρτύρησε επί Αυτοκράτορα Μαξιμιανού. Η μνήμη της τιμάται στις 4 Δεκεμβρίου από την Ορθόδοξη Ανατολική και τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία καθώς και το Πυροβολικό πολλών χωρών ανεξαρτήτως θρησκείας.
Η Αγία Βαρβάρα ήταν μονογενής θυγατέρα του πλούσιου Έλληνα ειδωλολάτρη Διόσκουρου , Σατράπη της Νικομήδειας. Παρόλο που το περιβάλλον στο οποίο ανατράφηκε, το αποτελούσαν φανατικοί ειδωλολάτρες, η Αγία φωτίσθηκε από την αλήθεια του Θείου Λόγου και νέα ακόμα ασπάσθηκε το Χριστιανισμό.
Αυτό προκάλεσε την οργή του πατέρα της που μεταχειρίσθηκε κάθε μέσο, ακόμα και βασανισμούς για να την μεταπείσει. Όταν όμως βρέθηκε εμπρός στην υπερήφανη και σταθερή στάση της την παρέδωσε στο διοικητή της επαρχίας, για να την τιμωρήσει. Ο Έπαρχος εντυπωσιάσθηκε από την έξοχη ομορφιά της νέας και προσπάθησε να την επαναφέρει στην ειδωλολατρία. Εμπρός όμως στην αμετάκλητη απόφαση της να μην απαρνηθεί το Χριστό, την υπέβαλλε σε φρικτά μαρτύρια, γι' αυτό και ονομάσθηκε Μεγαλομάρτυρας.
Τελικά αποκεφαλίσθηκε με το ξίφος του ιδίου του πατέρα της, "ταίς πατρικαίς χερσί τω πατρικώ ξίφει την τελειώσιν δέχεται", όπως λέει ο βιογράφος της Συμεών. Και κατά την παράδοση, καθώς απομακρύνονταν από την σφαγή της θυγατέρας του, η Θεία Δίκη, με μορφή κεραυνού, κατέκαψε το δήμιο –πατέρα.
Τον τιμωρό αυτό κεραυνό συμβολίζουν τα πυρά του Πυροβολικού και το 1829 καθιερώθηκε ως προστάτιδα του Ελληνικού Πυροβολικού και στις 4 Δεκεμβρίου του ιδίου χρόνου γιορτάσθηκε το γεγονός στο στρατόπεδο του μόλις συγκροτιθέντος πρώτου "Τάγματος Πυροβολητών", όπως ονομάζονταν τότε, οπότε και προσφέρθηκαν στους επισκέπτες οι από τότε πατροπαράδοτοι λουκουμάδες με κονιάκ.
Η Διεύθυνση Πυροβολικού για να τιμήσει τη Προστάτιδα του Όπλου Αγία Βαρβάρα εξέδωσε (1999) αναμνηστικό μετάλλιο με την ευκαιρία των 170 ετών από της καθιέρωσης της ως προστάτιδος το 1829.
Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter
Παρουσία του υπουργού Εθνικής Άμυνας Δημήτρη Αβραμόπουλου και του Αρχηγού ΓΕΕΘΑ Στρατηγός Μιχαήλ Κωσταράκου πραγματοποιήθηκαν οι εκδηλώσεις εορτασμού της Αγίας Βαρβάρας, προστάτιδας του Όπλου του Πυροβολικού.
Οι εκδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν στη Σχολή Πυροβολικού στη Νέα Πέραμο Αττικής, ενώ παρόντες ήταν επίσης ο Αρχηγός ΓΕΣ Αντιστράτηγος Αθανάσιος Τσέλιος, ο Αρχηγός ΓΕΝ Αντιναύαρχος Ευάγγελος Αποστολάκης ΠΝ και ο Αρχηγός ΓΕΑ Αντιπτέραρχος (Ι) Ευάγγελος Τουρνάς.
Στον χαιρετισμό που απηύθυνε στο προσωπικό της Σχολής μετά την τελετή, ο κ. Αβραμόπουλος τόνισε μεταξύ άλλων:
Θέλω να πιστεύω ότι δεν θα αργήσει η μέρα που θα αφήσουμε πίσω σαν κακή ανάμνηση τα όσα ζούμε αυτόν τον καιρό και θα φροντίσουμε άμεσα -και αυτό συνιστά μία δέσμευση - να αποκατασταθούν όλες αυτές οι αδικίες που έχουν γίνει, και για εκείνους που υπηρετούν, αλλά και για το άλλο σημαντικό κομμάτι των Ενόπλων Δυνάμεων, που ποτέ δεν θεώρησα ότι είναι εκτός στρατεύματος.
Αναφέρομαι σε όλους εκείνους που υπηρέτησαν και σε κάποια στιγμή αφυπηρέτησαν. Θέλω για μία ακόμη φορά να πω ότι αποφεύγω και θα αποφεύγω για όσο καιρό είμαι Υπουργός Άμυνας, τον όρο απόστρατος. Γιατί ο όρος δεν πάει ούτε στη ψυχή, ούτε στην ιδεολογία, ούτε στις αρχές όλων εκείνων που μία μέρα αποφάσισαν να υπηρετήσουν τη πατρίδα μέσα από τις τάξεις των Ενόπλων Δυνάμεων.
Είναι όλοι τους σε ένα καθεστώς μόνιμης εφεδρείας και φαντάζομαι ότι αυτό εκφράζει και εκπροσωπεί όλους εκείνους που σήμερα βρίσκονται στη συντροφιά μας και που δεν είναι ενεργά στελέχη, αλλά έχουν υπηρετήσει στις τάξεις των Ενόπλων Δυνάμεων.
Σήμερα, από αυτήν την γεμάτη συμβολισμούς τελετή του εορτασμού της Προστάτιδος του Πυροβολικού, θέλω να εκπέμψω ένα μήνυμα αισιοδοξίας, σιγουριάς, ασφάλειας, πάνω από όλα για τον ελληνικό λαό και για την πατρίδα μας, αλλά και προς όλους εσάς, την αναγνώριση και το σεβασμό της ελληνικής Πολιτείας και της ελληνικής κοινωνίας.
Θα ξαναβρεί η πατρίδα μας και τον βηματισμό και τον προσανατολισμό της. Προϋπόθεση όμως για όλα αυτά είναι να μην αφήσουμε τίποτα να διασαλεύσει την κοινωνική συνοχή και την εθνική ενότητα του λαού μας. Για αυτό πρέπει να είμαστε όλοι πάρα πολύ προσεκτικοί. Ο λόγος που αρθρώνουμε, οι πράξεις μας, οι ενέργειές μας, οι σκέψεις μας, να έχουν ως βασική τους αρχή τη διασφάλιση και ενίσχυση της εθνικής μας ενότητας.
Οσάκις στο παρελθόν κάτω από δύσκολες συνθήκες ο λαός μας ήταν χωρισμένος, η πολιτική τάξη διαιρεμένη και η εθνική μας ενότητα διαταραγμένη, τότε μπαίναμε δυστυχώς σε έναν κύκλο μεγάλων περιπετειών. Δεν θα το επιτρέψουμε τώρα. Και αυτό συνιστά μια από τις εγγυήσεις που στο σύνολό της εκπέμπει ως μήνυμα η κοινωνία και η πολιτική τάξη που εκπροσωπεί τη χώρα μας σήμερα.
Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter
Βίντεο - αφιέρωμα για το ελληνικό πυροβολικό!
Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter
Κατά την μακρόχρονη ιστορία του Ελληνικού Πυροβολικού διάφορα πυροβόλα, κυρίως λάφυρα πολέμων, συγκεντρώθηκαν στην Σχολή Πυροβολικού.
Η πρώτη προσπάθεια ιδρύσεως Μουσείου γίνεται το 1946 με διευθέτηση του υπαίθριου χώρου. Έκτοτε συγκεντρώθηκαν και άλλα πυροβόλα με αποτέλεσμα από τον Ιούνιο του 1998 να ξεκινήσει μια δεύτερη προσπάθεια για δημιουργία Μουσείου Ιστορικών Πυροβόλων. Τα εγκαίνια του ανακαινισμένου Μουσείου Πυροβολικού τελέσθηκαν στις 4 Δεκεμβρίου 1998, με την ευκαιρία του εορτασμού της Αγ. Βαρβάρας Προστάτιδος του Πυροβολικού.
Το Μουσείο Πυροβολικού της Σχολής Πυροβολικού είναι εύκολο να το επισκεφτεί ο επισκέπτης οδικώς με χρήση Ι.Χ αυτοκινήτου, ακολουθώντας την παλαιά Εθνική Οδό Αθηνών - Κορίνθου και σταματώντας στην είσοδο του χωριού της Νέας Περάμου αλλά και με χρήση λεωφορείου ΚΤΕΛ, το οποίο εκκινεί κάθε 30 λεπτά από το Θησείο και εκτελεί το δρομολόγιο Θησείο - Μέγαρα, αποβιβαζόμενος στην στάση «Σχολή Πυροβολικού» στην είσοδο του χωριού της Νέας Περάμου.
Τα εκθέματα του Μουσείου ευρίσκονται σε υπαίθριο χώρο αλλά και σε στεγασμένο χώρο εντός του Στρατοπέδου «ΤΧΗ (ΠΒ) ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ ΘΩΜΑ».
Το Υπαίθριο Μουσείο περιλαμβάνει εκθέματα που χρησιμοποιήθηκαν τόσο από τον Ελληνικό Στρατό όσο και από αντιπάλους μας και περιήλθαν σαν λάφυρα σε εμάς κατά την διάρκεια των 180 χρόνων ιστορίας του Ελληνικού Πυροβολικού.
Στα εκθέματα περιλαμβάνονται κυρίως πυροβόλα Πυροβολικού Μάχης αλλά και Α/Α. Κάποια από αυτά είναι τα δύο Α/Α Πυροβόλα 20 χιλ της Ιταλικής BREDA και της Γερμανικής RH, το Ιταλικό Πυρλο 75 χιλ της ODERO (6000m) και το πυροβόλο SKODA 105 χιλ (10600m) που έλαβαν μέρος στο Αλβανικό Μέτωπο με τον Ελληνικό Στρατό.
Άλλα σημαντικά εκθέματα του μουσείου είναι το Α/Τ 75 χιλ και το πυροβόλο 75 χιλ της KRUPP, λάφυρα από τις επχσεις του Β' ΠΠ, το ορειβατικό πυροβόλο 75 χιλ αμερικανικής κατασκευής το οποίο έλαβε μέρος στις επχσεις 46 -49 με τον Ελληνικό Στρατό. Ορισμένα από αυτά χρησιμοποιούνται και σήμερα για την εκτέλεση χαιρετιστήριων βολών.
Υπάρχουν επίσης το πυροβόλο 75 χιλ της KRUPP του 1906 που χρησιμοποιήθηκε στις επχσεις των Βαλκανικών Πολέμων και κατά τον Α' ΠΠ, το Βρετανικό ορειβατικό πυρλο 3,7'' ιντσών (8000m), το οποίο πήρε μέρος στις επχσεις του Ελληνικού Στρατού το 1946-1949, το φημισμένο πυρλο των 25 λιβρών (11000m) που ήταν το βασικό πυροβόλο παροχής πυρών αμέσου υποστηρίξεως σε μονάδες ΠΖ μέχρι την εισαγωγή των αντίστοιχων Αμερικανικών, δύο πυροβόλα των 105 χιλ της Γαλλικής εταιρίας Shnaider (10700m) που χρησιμοποιήθηκε κατά τον Β' ΠΠ και της Γερμανικής εταιρίας SKODA το οποίο είναι τουρκικό λάφυρο και χρησιμοποιήθηκε κατά την Μικρασιατική Εκστρατεία και τον Β' ΠΠ.
Το παλαιότερο έκθεμα του μουσείου είναι το Πυρλο 75 χιλ της Vickers TERNI (1911) το οποίο χρησιμοποιήθηκε κατά τον Α' ΠΠ.
Στο στεγασμένο χώρο του Μουσείου Πυρκού, παρατηρούμε την ιστορική εξέλιξη του Ελληνικού Πυροβολικού στο πέρασμα των χρόνων.
Υπάρχουν επιτύμβιες στήλες, στις οποίες είναι γραμμένα τα ονόματα των πεσόντων Αξκών του Πυρκού, οι οποίοι εφονεύθησαν στη διάρκεια των απελευθερωτικών Αγώνων από το 1830 έως το 1974, καθώς επίσης και αναρτημένες φωτογραφίες από τους Αγώνες του Έθνους, κατά τη διάρκεια του Ά και ΄Β Παγκοσμίου Πολέμου.
Στις προθήκες που υπάρχουν εκτίθενται αριθμός στρατιωτικών κανονισμών, ελληνικών και ξενόγλωσσων, οι οποίοι χρονολογούνται από την περίοδο των αρχών του 20ου αιώνα, μία πυροβολαρχιακή διόπτρα, ΄Β Παγκοσμίου Πολέμου, η οποία χρησιμοποιήθηκε από το Ιαπωνικό Πυροβολικό, ένα Αυστριακό τηλέμετρο ταυτισμού και ομοιώματα διαφόρων πυροβόλων. Κατά μήκος της αίθουσας, υπάρχουν βλήματα, διαφόρων τύπων και διαμετρημάτων, που χρησιμοποιούνται στο Ελληνικό Πυροβολικό.
Τέλος, υπάρχει η προτομή του Αντγου Παναγιώτη Δαγκλή, ο οποίος επινόησε το λυόμενο ορειβατικό πυροβόλο 75mm (Schneider-Daglis), το οποίο χρησιμοποίησαν πολλοί στρατοί ειδικότερα για το Πυροβολικό. ΠΗΓΗ
Ωράριο λειτουργίας μουσείου: Λειτουργεί καθημερινά από τις 9:00 έως 13:00 (πλην Σαββάτου, Κυριακής και αργιών). Για την καλύτερη παροχή διευκολύνσεων και διαθέσεως αξιωματικού ξεναγού, ο επισκέπτης θα πρέπει να επικοινωνήσει νωρίτερα με τη Σχολή.
Διεύθυνση: 28ης Οκτωβρίου 189 – Στρδο « ΤΧΗ (ΠΒ) ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ ΘΩΜΑ»
Πόλη: Ν. Πέραμος Αττικής
Τηλέφωνο: 22960 33497 Εσωτ. 108
Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter
Στις 23 Απριλίου 1941 υπογραφόταν στην Θεσσαλονίκη, από τον αντιστράτηγο Τσολάκογλου, τον Γερμανό στρατάρχη Γιόλντ και τον Ιταλό στρατηγό Φερέρο το 3ο πρωτόκολλο ανακωχής, υπό τον τίτλο Σύμβασις Συνθηκολογήσεως.
Το άρθρο 4 προέβλεπε τα ακόλουθα:
Τα όπλα, άπαν το πολεμικόν υλικόν και τα αποθέματα της στρατιάς ταύτης, συμπεριλαμβανομένου και του αεροπορικού υλικού, ως και αι επίγειοι εγκαταστάσεις της αεροπορίας είναι λεία πολέμου. Στο δε άρθρο 5 διαβάζουμε μεταξύ άλλων: Η Ανωτάτη Διοίκησις των ελληνικών στρατευμάτων θα φροντίση, με παν μέσον, όπως παύση πάσα καταστροφή ή εκμηδένισις πολεμικού υλικού και προμηθειών...
Την ίδια μοιραία ημέρα ο ταγματάρχης του πυροβολικού Κωνσταντίνος Βερσής τίναζε τα μυαλά του στον αέρα, για να μην παραδώσει τα πυροβόλα του στον Γερμανό εισβολέα. Η φήμη για το συνταρακτικό αυτό γεγονός κυκλοφόρησε με ταχύτητα αστραπής ανάμεσα στον διαλυόμενο ελληνικό στρατό και γέννησε ιερό δέος στις ψυχές των χθεσινών νικητών.
Ιδού πώς περιγράφει το συμβάν ο Μάνος Κατράκης που το έζησε:
"Υπηρέτησα κατά τον πόλεμο του 1940-41 στο Ά Σύνταγμα Πεδινού Πυροβολικού ως στρατιώτης, με λοχαγό τον Τζακ Κατσόγιαννο και διοικητή μοίρας τον ταγματάρχη Βέρση... Προς το τέλος του πολέμου, η πυροβολαρχία μας ήταν ταγμένη έξω από το Αργυρόκαστρο προς Τεπελένι, στ' αριστερά του Αώου ποταμού. Επέστρεφα έφιππος στη μονάδα μου από τα Γιάννενα, όπου είχα πάει με ειδική αποστολή του λοχαγού, όταν, περνώντας από το αλβανικό χωριό Καλοκαρατζή, σκέφτηκα να χαιρετήσω τον φίλο μου και συγγραφέα Άγγελο Τερζάκη, που υπηρετούσε ως γραφέας στη διοίκηση του Αρχηγείου Πυροβολικού.
"Είπαμε για λίγο τα δικά μας, αποχαιρετηθήκαμε κι ενώ έφευγα καβάλα στο άλογό μου, ο Άγγελος με φώναξε να γυρίσω πίσω. Ζύγωσα πάλι κοντά, μ' ανάγκασε να σκύψω και ψιθυριστά μου εμπιστεύθηκε το μεγάλο μυστικό:
Έχουμε λάβει διαταγή για γενική υποχώρηση, θα κοινοποιηθεί εντός της ημέρας.
"Έμεινα άναυδος να τον κοιτάζω... Χωρίσαμε δακρυσμένοι και σιωπηλοί... Στα Γιάννενα πήραμε διαταγή να παραδώσουμε τον οπλισμό μας. Εκατοντάδες στρατιώτες και αξιωματικοί πετούσαν κατά γης τα όπλα κι έφευγαν δρομέως. Σωροί από κάρα, πυροβόλα, κάθε λογής εφόδια και ό,τι δυσκόλευε την πορεία της επιστροφής, εγκαταλείπονταν από ΄δω και από κεί...
Μέσα σ' αυτή την ατμόσφαιρα, κάποια στιγμή, μια δυνατή φωνή ξεχώρισε να καλεί όσους ήμασταν του πρώτου Πεδινού. Ήταν ο ταγματάρχης μας Βερσής. Όσοι είχαμε μείνει, μαζευτήκαμε γύρω του. Τότε, εκείνος, ρίχνοντας μια ματιά σε όλους, σαν να ήθελε να μας αγκαλιάσει, είπε, ενώ τον έπνιγε η συγκίνηση:
Παιδιά μου, προδοθήκαμε. Κάναμε το χρέος μας. Φεύγω από κοντά σας, υπερήφανος για σας. Καλή πατρίδα, καλή λευτεριά!
"Έφυγε αργά πάνω στο άλογό του, αφήνοντας μας βουβούς και σκυθρωπούς. Δεν πέρασε λίγη ώρα και από τη μεριά του ακούστηκε ένας πυροβολισμός. Ο ταγματάρχης δεν άντεξε την ντροπή". (Κωνσταντίνα Χατζηπατέρα και Μαρίας Φαφαλιού: "Μαρτυρίες '40-'41", Β' έκδοση, σελ. 375).
Όπως θα δούμε στη συνέχεια, το τελευταίο σημείο της μαρτυρίας του Κατράκη δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Συγκεκριμένα, δεν υπήρξε απλώς ένας πυροβολισμός, αλλά ένα τελετουργικό θυσίας, πρωτοφανές στα ελληνικά πολεμικά χρονικά.
Κατέστρεψε τα πυροβόλα
Πριν όμως παρουσιάσουμε το τελετουργικό, θα επικαλεσθούμε και τη μαρτυρία του Αγγέλου Τερζάκη, που δεν ήταν, βέβαια, παρών στο περιστατικό, αλλά το πληροφορήθηκε από στόμα σε στόμα:
"Με πεισματωμένη πίκρα, πένθιμα, γράφει ο Τερζάκης, στην "Ελληνική Εποποιία", οι νικητές της Ιταλίας άρχιζαν να παρελαύνουν σε μακρυές θεωρίες από τους τόπους όπου τους είχαν ορίσει να παραδώσουν τον οπλισμό τους, να πετάνε χάμου, σε σωρούς, σαν παλιοσίδερα, τα τιμημένα όπλα τους. Ένας νέος, λεβέντης πυροβολάρχης, έξω από τα Γιάννενα, τίναξε, την ώρα εκείνη, τα μυαλά του πάνω στα κανόνια του". ("Ελληνική Εποποιία 1940-41", Β' έκδοση, σελ. 222).
Σ' αυτό το βιβλίο του, ο Τερζάκης δεν κατονομάζει - κακώς - των πυροβολάρχη. Στον "Απρίλη" του όμως δεν παραλείπει να τον κατονομάσει:
"Η διαταγή ήρθε πρωί-πρωί να παραδώσουμε τον οπλισμό μας. Ήμασταν αιχμάλωτοι. Κατά το μεσημέρι, την ώρα που παραδίδονταν στους Γερμανούς τα πυροβόλα, αυτοκτόνησε ο ταγματάρχης Βερσής και δύο λοχίες. Είχανε κρατήσει τον όρκο πως ο πυροβολητής πεθαίνει πάνω στο πυροβόλο του, αλλά δεν το εγκαταλείπει". ("Απρίλης", Γ' έκδοση, σελ. 178).
Στο σημείο αυτό, θα παρουσιάσουμε το τελετουργικό της θυσίας, όπως το περιγράφει ο υποστράτηγος Ι. Α. Βερνάρδος:
"Το V Σύνταγμα Πυροβολικού παρέδωσε τα πυροβόλα και τον οπλισμό του εις το χωρίον Σταυράκι. Η ταχύπτερος φήμη έφερε μέχρις ημών την νύκτα της επομένης, ότι ο ταγματάρχης πυροβολικού Βερσής Κωνσταντίνος, διοικητής μοίρας πυροβολικού, ετίμησε, κατά τρόπον μεγαλειώδη, το υπερήφανον όπλον του. Όταν, δηλαδή, έλαβε την διαταγή να παραδώση τα πυροβόλα του, συνεκέντρωσεν τους άνδρας της μοίρας του με μέτωπον προς νότον, προς την αιώνιαν Ελλάδα. Διέταξε και πάντες έψαλαν τον Εθνικό μας Ύμνον, και κατόπιν, αφού ησπάσθη τα πυροβόλα του, έδωσε διαταγήν και τα συνέτριψαν με δυναμίτιδα. Κι ενώ ακόμη το έδαφος εσείετο από τας εκρήξεις, ο Βερσής, στηρίξας το περίστροφόν του εις τον δεξιόν του κρόταφον, ηυτοκτόνησε". (Ι.Α. Βερνάρδου "Τρεμπεσίνα", σελ. 176. Εκδόσεις Ν. Αλικιώτης και Υιοί).
Η περιγραφή αυτή του Βερνάρδου θεωρείται έγκυρη γιατί στηρίζεται στην επίσημη ιστορία του στρατού (Δ.Ι.Σ. Φ.641). Αλλά και όσοι άλλοι ασχολήθηκαν με το θέμα, παραπέμπουν στην ίδια πηγή. Στην "Ιστορία του Ελληνικού Έθνους" διαβάζουμε:
"Την ίδια μέρα, ο αγώνας της Ελλάδος σημαδεύτηκε από την πράξη ενός μαχητή στο μέτωπο, που συμβόλιζε το δράμα της χώρας μας και του λαού της. Στη σχετική με τη δράση του Α' Σώματος Στρατού έκθεση αναγράφεται: Ο ταγματάρχης του Πυροβολικού Βερσής, διαταχθείς υπό των Γερμανών να παραδώση τα πυροβόλα της μοίρας του, αφού συνεκέντρωσε ταύτα και τους απέδωκε τιμάς, ηυτοκτόνησε, ενώ η μοίρα του έψαλλε τον Εθνκόν Ύμνον". ("Ιστορία του Ελληνικού Έθνους", τόμος ΙΕ', σελ. 451. Εκδοτική Αθηνών).
Αξιοπρόσεκτη είναι επ' αυτού η άποψη του Μανόλη Ανδρόνικου, ο οποίος, με βάση ην ίδια πηγή (Δ.Ι.Σ. Φ. 641), αναφέρεται στο συμβάν και σημειώνει:
"Δεν νομίζω, πως ο ταγματάρχης Βερσής ήταν ήρωας, όπως δεν ήταν ήρωες ούτε ο Λευτέρης Αναστασιάδης, που έχασε τα πόδια του στην Αλβανία και τη ζωή του ύστερα στην Αθήνα, ούτε ο Ηλίας ο Καπέσης κι ο Σωκράτης ο Διορινός που στήθηκαν μπροστά στο γερμανικό απόσπασμα... Κάποτε, στη ζυγαριά δεν βαραίνουν μήτε η ζωή μήτε ο θάνατος, όσο βαραίνει κάτι άλλο, αυτό που λέμε ανθρωπιά, αξιοπρέπεια, χρέος, τιμή, λευτεριά". (Εφ. Το Βήμα 1-4-81).
Αν ο Βερσής δεν υπήρξε ήρωας με τη θυσία του - όπως πίστευε ο Ανδρόνικος - στάθηκε ήρωας με τη δράση του στους πολέμους όπου έλαβε μέρος: Τον Μικρασιατικό και τον Ελληνοϊταλικό.
Κατά τον Μικρασιατικό πόλεμο, βροχή πέφτουν οι προτάσεις των ανωτέρων του για την απονομή αριστείων και εύφημου μνείας στον Βερσή. Ενδεικτικώς αναφέρουμε τις ακόλουθες:
1) "Ημερησία Διαταγή 7ης Πυροβολαρχίας 3ης Μεραρχίας Γ.Σ.Π.Π. 1 Μαρτίου 1922. Ανθυπολοχαγόν Βερσήν Κωνταντίνον προτείνω, ίνα τω απονεμηθή το Χρυσούν Αριστείον Ανδρείας, διότι κατά το εγχείρημα της 1ης Μαρτίου επί του λόφου Κατραλή, παρά τα πυρά του εχθρικού πυροβολικού και το γεγονός ότι διά πρώτην φοράν εβαπτίζετο εις το πυρ, επέδειξεν ζηλευτήν ευψυχίαν, ωραίον θάρρος, απόλυτον αφοσίωσιν προς το καθήκον και περιφρόνησιν προς τον κίνδυνον. Π. Μοσχοβίτης".
2) "Ημερησία Διαταγή Μεραρχίας 6 Μαρτίου 1922. Ποιούμαι εύφημον μνείαν του ανθυπολοχαγού Κ. Βερσή, διότι κατά την υπό του τμήματος πεζικού γενομένην επιδρομήν την 4ην ώραν της 1ης Μαρτίου προς υφαρπαγήν του έναντι του λόφου Κατραλή εχθρικού φυλακίου, κατέβαλεν ζηλευτήν προσπάθειαν διά την πλήρη επιτυχίαν της ενεργηθείσης επιδρομής, αιχμαλωτισθείσης απάσης της δυνάμεως του εχθρικού φυλακίου υπό του ανθυπολοχαγού Βερσή Κωνσταντίνου".
"Απόσπασμα Ημερησίας Διαταγής Γ.Σ.Π.Π. 13-5-1922. Ποιούμαι εύφημον μνείαν του ανθυπολοχαγού Βερσή Κ., διότι, υπό την προστασίαν ολίγων μόνον ανδρών του πεζικού, μετέβη δι' αναγνώρισιν, κατ' επανάληψιν, προς Κεϋπλού, προχωρήσας περί τα δύο χιλιόμετρα εκτός των γραμμών μας και πλησιάσας το χωρίον τούτο... Καίτοι δε εβλήθησαν δραστικούς υπό εχθρικού πεζικού, αψηφών προφανή κίνδυνον της ζωής αυτού και πιθανήν αιχμαλωσίαν, εξετέλεσεν βολήν εναντίον Κεϋπλού και διαφόρων άλλων στόχων, εξαναγκάσας τον εχθρόν να εκκενώσει εκ νέου το Κεϋπλού και να εγκατάλειψη τας θέσεις του. Προτείνω ίνα διαμνημονευθή εις την ημερησίαν διαταγήν της Μεραρχίας. Ο Διοικητής του Συντάγματος Γαρέζος Ιωάννης".
Αυτοθυσία και ηρωισμός
Κατά τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο, ταγματάρχης πλέον ο Βερσής, συνεχίζει να δείχνει, στο πεδίο της μάχης, τα σπάνια επαγγελματικά και ψυχικά του χαρίσματα, όπως αποδεικνύεται από την ακόλουθη ημερησία διαταγή:
"Α' Σύνταγμα Πεδινού Πυροβολικού. Ημερησία Διαταγή Αξιωματικών Συντάγματος της 25ης Απριλίου 1941. Τον ταγματάρχην Βερσήν Κωνσταντίνον προτείνω δια την προαγωγήν εις ανώτερον βαθμόν διότι, διοικητής της 1ης Μοίρας τυγχάνων,
α) Κατά την κλιμάκωσιν των πυροβολαρχιών του από του 17ου χιλιομέτρου βορείως Αργυροκάστρου, ήτοι επί των θέσεων Παλαιοκάστρας - Αργυροκάστρου - Βλαχοκοράντζι, από 16 έως 20 Απριλίου 1941, επεδείξατο εξαιρετικήν ψυχραιμίαν, θάρρος και αυτοθυσίαν, συντελέσας διά των πυρών της Μοίρας του να επιφέρη μεγάλας απωλείας εις τον εχθρόν και να επιβραδύνη αυτόν, ώστε η απαγκίστρωσις των Συνταγμάτων της 8ης Μεραρχίας να γίνη κανονικώς και άνευ απωλειών.
β) Διότι, τάξας την Μοίραν του εις λίαν προωθημένην θέσιν εις περιοχήν Κακαβιάς, με εντολήν αντιαρματικήν και αμέσου υποστηρίξεως δι' αντίστασιν μέχρις εσχάτων, επεδείξατο ψυχραιμίαν αξιοθαύμαστον, αυτοθυσίαν και ηρωισμόν, συντελέσας διά των πυρών της Μοίρας του εις επιβράδυνσιν του προελαύνοντος εχθρού και ανακατάληψιν απολεσθέντος σημείου στηρίξεως, παρά το ζωηρότατον και συνεχές πυρ της εχθρικής αεροπορίας, πυροβολικών και αυτομάτων όπλων, διακινδυνεύσας πολλάκις. Ούτος, μη ανεχθείς παράδοσιν εις τον εχθρόν των πυροβόλων του, ηυτοκτόνησεν την 23ην Απριλίου παρά το 7ον χιλιόμετρον νοτίως Ιωαννίνων, εις ύψος Πεδινής -Ραψίστας. Ο Διοικητής του Συντάγματος Δ. Ραζής, αντισυνταγματάρχης Πυροβολικού".
Από "Έκθεσιν" για τη δράση του Βερσή, που συνέταξε, στις 10 Δεκεμβρίου 1941, ο διοικητής πυροβολικού της 3ης Μεραρχίας Αλέξανδρος Ασημακόπουλος, παραθέτουμε το ακόλουθο απόσπασμα:
"Κατά την διάρκειαν της 15ημέρου μάχης του Καλπακίου, το παρατηρητήριόν του (Ασόνιτσα) ήτο βληματοδόχη. Παρέμεινε ψύχραιμος, διευθύνων τον αγώνα της μοίρας του, καίτοι από απόψεως προσωπικής ασφαλείας δεν ήτο οργανωμένον το παρατηρητήριόν του (μικρά οπή προ της στρατιωτικής οφρύος του ορεινού όγκου, τελείως ασκεπής). Τον εύρισκα, οσάκις μετέβαινα ίνα τον ίδω εκ του πλησίον, βρεχόμενον εντός της λασπώδους οπής εις την οποίαν την πρωίαν, προ της χαραυγής, εισήρχετο και εξήρχετο το εσπέρας, διότι πάσα επικοινωνία με, προς φιλίας γραμμάς, κλιτύς του ορεινού όγκου προυκάλει πυρά του εχθρικού πυροβολικού.
"Το πέριξ του παρατηρητηρίου του έδαφος ήτο ωσεί κεντημένον από τας διαρρήξεις του εχθρικού πυροβολικού και κατά την διάρκειαν της ως άνω μάχης (Νοέμβριος 1940) έβρεχε σχεδόν καθημερινώς. Το παρατηρητήριόν του ήτο εις ύψος 1.100 μέτρα. Ο Βερσής ήτο ασθενής αλλά ουδέν παράπονον εξέφραζεν.
"Κατά την μάχην ταύτην διελύθησαν, υπό μόνον των βολών του πυροβολικού, μια μεραρχία πεζικού του εχθρού και μια μηχανοκίνητος, χωρίς να κατορθώσωσι να λάβωσι στενήν επαφήν, ουδέ να επιτεθώσι κατά της φιλίας τοποθεσίας αμύνης. Η μοίρα του, διά των εύστοχων και επικαίρων βολών, συνετέλεσε τα μέγιστα εις την νίκην ταύτην.
"Από της αναλήψεως της επιθέσεως και της καταδιώξεως του εχθρού, η μοίρα ην διοικούσε, πρώτη εξήλθε της φιλίας τοποθεσίας και ο γενναίος ενθουσιώδης πατριώτης ταγματάρχης Βερσής διεκινδύνευε μεταξύ των πρώτων, ζωντανόν παράδειγμα αφοσιώσεως εις το καθήκον".
Πρωταγωνιστής στο Καλπάκι
Τι προκύπτει από την "Έκθεση" αυτή του συνταγματάρχη Α. Ασημακόπουλου; Σαφώς προκύπτει, ότι ο Βερσής υπήρξε πρωταγωνιστής στη θρυλική μάχη του Καλπακίου, που έσωσε την τιμή των ελληνικών όπλων, χάρη στην ηγεσία της 8ης μεραρχίας, δηλ. τον στρατηγό Χαράλαμπο Κατσιμήτρο και τον αρχηγό πυροβολικού Π. Μαυρογιάννη, το Alter Ego του Κατσιμήτρου, όπως τον αποκαλεί ο καθηγητής Α. Τσουκανέλης, συγγραφέας του βιβλίου "Χαράλαμπος Κατσιμήτρος -Πρόμαχος της Ηπείρου".
Σχετικά με την τελευταία πράξη της ζωής του Βερσή, υποστηρίχθηκε η άποψη, ότι ο ηρωικός ταγματάρχης, προκειμένου να περάσει στην αθανασία, είχε από πολλού σχεδιάσει την αυτοκτονία του και δεν ήταν μια απόφαση της στιγμής. Η άποψη αυτή καταρρίπτεται από επιστολή προς την οικογένεια του, που έγραψε ο Βερσής στις 15 Απριλίου 1941, ήτοι οκτώ ημέρες πριν θυσιαστεί.
Για πρώτη φορά φέρνουμε στη δημοσιότητα την αποκαλυπτική αυτή επιστολή:
"15 Απριλίου 1941. Αγαπητοί, με το σημερινό μου γράμμα σας επιστρέφω και την φωτογραφία της "Νίκης" της 22 Μαρτίου, που μου είχατε στείλει μαζί με άλλες εφημερίδες. Κρατήστε την γιατί με ενδιαφέρει ως ανάμνησις. Βρισκόμουν κι εγώ κάπου.
"Οι Ούνοι του Βορρά, σπουδαίοι μιμηταί του Μουσολίνι... Σαν δεν ντράπηκαν να μας επιτεθούν κατά τέτοιο τρόπο, μετά τόσον καιρόν (μια λέξη δυσανάγνωστη).
"Έχουμε καλοκαιρινές μέρες. Προχθές χιόνισε ψηλά και 2 - 3 μέρες βρέχει, αλλά τώρα πάλι καλοκαίρι. Ο Δρίνος, γείτονας μας, μας προσφέρει το θέαμα του σε βραδιές με φεγγάρι και με δένδρα που έχει στις όχθες του. Και λέει κανείς, γιατί δυο τρελοί να χαλάνε την ομορφιά της φύσεως χωρίς κανένα λόγο, παρά για να ικανοποιήσουν την βουλιμία τους...
"Ο Σωτηράκης τι κάνει; Ήταν πολύ ωραίο το γράμμα του. Να φροντίζετε να μη κόβει την όρεξη του με πολλά γλυκά σε ακατάλληλες ώρες. Να τρώει μόνο σε ώρες που πρέπει και αφού φάγει όλο του το φαγητό πρώτα. Να μάθει να τρώει από όλα τα φαγητά, όπως όλοι εδώ οι στρατιώται, για να γίνει και αυτός ένας καλός στρατιωτάκος όταν μεγαλώσει. Ίσως να με συναντήσει ως στρατιώτης στο μέτωπο, καθώς πάμε, καμμιά φορά. Εις όλους τους δικούς μας χαιρετίσματα.
Φιλιά, Κώστας".
Από την ανάγνωση της επιστολής γίνεται αμέσως φανερό, πως δεν ευσταθεί η θεωρία, ότι ο Βερσής είχε προσχεδιάσει τη θεαματική έξοδο του από τη ζωή:
α) Κρατήστε τη φωτογραφία -γράφει- γιατί με ενδιαφέρει ως ανάμνησις.
β) Ίσως να με συναντήσει ως στρατιώτης στο μέτωπο καμιά φορά - κι εννοεί τον γιο του Σωτηράκη.
γ) Η τρυφερότητα με την οποία μιλάει για τον Σωτηράκη, φανερώνει έναν πατέρα που ενδιαφέρεται ζωηρά για την υγεία και το μέλλον του παιδιού του.
Αλλά αυτός ο σκληροτράχηλος στρατιώτης δεν είναι μόνο ένας τρυφερός πατέρας, έχει και μια ποιητική ψυχή, που συγκινείται από την ομορφιά της φύσης και πονάει βαθιά για την καταστροφή της. Ο Δρίνος, σε μια φεγγαρόλουστη βραδιά, τον συγκλονίζει, καθώς κυλάει τα νερά του ανάμεσα σε κατάφυτες όχθες, σε καιρό πολέμου!..
Η πολιτεία τίμησε τον ηρωικό πολεμιστή Κωνσταντίνο Βερσή με προτομές, στρατόπεδα, ηρώα και δρόμους. Τον ευαίσθητο Άνθρωπο Κωνσταντίνο Βερσή, τον ποιητή του Δρίνου, ποιος θα βρεθεί να τον τιμήσει; ΠΗΓΗ
Κάντε Like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθείστε μας στο Twitter
